Sokaklar Onu O Sokakları Çekiyor

Bazen bir parfüm kokusu , bazen duyduğum bir müzik, inanılmaz bir etkiyle beni farklı zamanlara ve yerlere götürebiliyor. Öyle güçlü bir illüzyon. Yılın son ayında bir öğleden sonrası alacakaranlığında güzel bir müzik * alıp götürüyor beni yine uzak yollara. 
Bu parçayı her dinlediğimde Paris'in aksine çok uzak bir kıta (da ülkem ve benim canımın yarısı şehrim İstanbul soğuk kış günlerini yaşarken , ben 40 derece sıcakta , tropikal bir iklimde ve ıssız bahçede) yalnızlığım geliyor aklıma. Defalarca dinliyor ve kitabımı okuyup dalıp gidiyordum içimdeki fotoğraf aşkıyla kafamdaki kadrajlara. Bahçedeki minik süs havuzu , suyun şırıltısı, tuhaf kuşların sesi ve aslında korkunç bir sessizlik. Kırmızı balıklar bile sessiz. yüzmek yerine taşların karanlık kuytu köşelerinde serin bir uykudalar. 

Bense düşünüyorum ne yapıyorum ben diye. herşeyi geride bırakıp ve hiç düşünmeden kalkıp dünyanın öbür ucuna gelmiş olmak fotoğraf aşkına... bazen saniyelik anlarda da olsa geliveriyor aklıma ve kendime dışardan bakıp şaşırıyorum. sonra içimden kızgın bir deli beni tartaklayıp kendime getiriyor. 

.....

Ben şehirlerin, ara sokakların, kimselerin önemsemediği yerlerin fotoğrafçısıyım. Ne güzel spotlu ışıklardan stüdyolarım var ne onlarca asistan ve ekipmanım. Sırtımın taşıyabildiği kadar. Işığım güneş ve sokak lambaları gibi görünsede içimdeki inanç ve inattan geliyor olmalı. Ve kaybolmayı seviyorum sokak aralarında, tanımadığım şehirlerin bana sunduğu süprizleri. En çok graffitiler mutlu ediyor beni. onlar sokağın renkli yaramaz çocukları gibi, sivri dilli ve dolaylı değil anlatımları. Sembolik ama bilene her daim açık yüzleri. Ve seviyorum yalnız başıma yaptığım bu çekimleri. Belki henüz benim kadar hevesli yol arkadaşı bulamadığımdan. Kim her daim hazır ki fotoğraf çekmeye. Atmaya kendini her koşulda uzaklara, sokaklara...

Üstelik böylesi bi dünya da karşılığını almadan... Tıpkı karşılıksız aşklar gibi... Evet can acıtsa da bazen bi süre sonra unutuyor insan gerçek aşkı yaşamayı. 

Ben hep yolların , uzak diyarların, bilinmeyen sokakların fotoğrafçısı oldum. tek derdimse anlatabilmek içimdekileri. Başka ifade yolum yok ki, bana sürekli nerdesin diyen dostlar, yüzünüzü onlara çevirin, onlarda bulabilirsiniz beni.

 * madeleine peyroux - dance me